من زاده شهر اصفهانم
پر ورده به نیمه ی جهانم
گویند که خوش بود کلامم
شیرین چو عسل بود زبانم
چون سایرمردم سپاهان
ازحرف و سخن به جا نمانم
درمدرسه ادب به تحصیل
من با ادبم خودم ندانم
چندیست که درکنار یاران
با لهجه ی خود سخن برانم
ازلهجه ی من چرا بخندند
والا به خدا ، خودم ندانم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر